Rys historyczny
Prace rozwojowe nad serią Ju-87 Stuka „D” rozpoczęły się w 1940 roku. Nieustanne wysiłki zmierzające do unowocześnienia możliwości przenoszenia amunicji przez Stukę kładły duży nacisk na obciążenie skrzydeł projektu. Dlatego model D-5 otrzymał większe skrzydła, aby rozwiązać ten problem. Ponadto D-5 został wyposażony w zwalniane podwozie, a klapy hamulców nurkowych zostały usunięte. Główne ulepszenia konstrukcyjne obejmowały montaż chłodnicy oleju pod nosem i chłodnic pod każdym skrzydłem. Dzięki temu zabiegowi przednia część samolotu wyglądała znacznie bardziej elegancko w porównaniu z serią „B”. Dzięki dalszemu uproszczeniu osłon przedniej szyby i podwozia znacznie poprawiono aerodynamikę konstrukcji. Inne z późniejszych modeli. znaczącymi ulepszeniami konstrukcji Stuka były zwiększone pokładowe zbiorniki paliwa, dające samolotowi większy zasięg operacyjny, oraz zwiększenie pancerza ochronnego wokół załogi.
Źródło: worldwarphotos.info
Typ Ju87 G-2 był zmodyfikowanym modelem D-5, wyposażonym w kopułę działek kal. 37 mm podwieszonych pod skrzydłami zamiast zwykłych działek kal. 20 mm. Ten typ większość swoich działań wykonywał na froncie wschodnim, gdzie był używany jako bardzo skuteczny niszczyciel czołgów przeciwko sowieckim siłom pancernym.
Podczas gdy samoloty serii „D” pojawiły się na wszystkich teatrach konfliktu IIWW, wkrótce stało się jasne, że niska prędkość maksymalna projektu 400 km/h czynił go łatwym łupem dla większości alianckich myśliwców. Jednak projekt był w stanie wnieść nieco większy wkład w niemiecki wysiłek wojenny na froncie wschodnim, gdzie aliancka przewaga w samolotach myśliwskich nie była tak wyraźna.
Model
Prezentowany model jest produktem firmy Hasegawa (09054) z 1998 roku, w skali 1/48. Malowany aerografem, farbami Gunze H.
Kamuflaż: Kdr./SG2, 1944 rok, front wschodni. Latał na niej „gwiazdor” tamtego okresu, Oberst Hans-Ulrich Rudel, 1944.
